Notatki: Rybak-Chotcza i okolice w genealogii

Archiwalia

Polskie nagrobki
Metryki

Google ads

Tylko dzięki reklamom możemy finansować naszą stronę. Prosimy NIE BLOKUJ ICH!!!

Rybak

Genealogia Polska

Drukuj Dodaj zakładki

Wyniki 1 do 50 z 251

#	Notatki	Istniejące drzewo	ID osoby	Link do
1		RybakM	I1882	Rybak Ignacy (I1882)
2		RybakM	I1785	Skwira Barbara, Goch (I1785)
3		RybakM	I1386	Rybak primo voto Fijałkowska Anna, Skwira (I1386)
4	Urodził się w 1530 roku w Sycynie, w rodzinie szlacheckiej. W 1544 roku rozpoczął naukę w Akademii Krakowskiej; w Krakowie spędził kilka lat. Studia kontynuował w Królewcu - ośrodku luteranizmu. Potem wyjechał do Włoch, gdzie podjął studia na uniwersytecie w Padwie - miasto to było ważnym ośrodkiem włoskiego renesansu. Podczas swych podróży po Europie Jan Kochanowski odwiedził między innymi Rzym, Neapol, Francję.Po krótkim pobycie w Paryżu w 1559r. wrócił do Polski i został dziedzicem Czarnolasu. Po powrocie do kraju Jan Kochanowski rozpoczął też służbę dworską. Przebywał na dworze magnata Jana Firleja oraz w siedzibach biskupów Filipa Padniewskiego oraz Piotra Myszkowskiego. Następnie został mianowany sekretarzem króla Zygmunta Augusta. Lata te stanowią najbardziej wszechstronny okres twórczości poetyckiej Jana Kochanowskiego. W swoich utworach przemawiał językiem refleksji i przestrogi, powagi i żartu, zwracał się ze słowami modlitwy, nierzadko zdobywał się na intymne wyznania. Jan Kochanowski był też wnikliwym obserwatorem życia politycznego i społecznego, czemu sprzyjała atmosfera kulturalna ówczesnego Wawelu, skupiającego literatów i humanistów. Niemal od początku Jan Kochanowski cieszył się uznaniem i popularnością w Polsce i poza jej granicami. W 1574 roku Jan Kochanowski wycofał się z życia politycznego, porzucił dwór i osiadł w rodzinnym Czarnolesie. Ożenił się z Dorotą Podlodowską, wiódł szczęśliwe życie szlachcica-ziemianina. Jego szczęście zostało zakłócone śmiercią dwóch córek: Urszuli i Hanny. Po śmierci szczególnie ukochanej Urszulki powstał cykl dziewiętnastu "Trenów", uważany za szczytowe osiągnięcie poetyckiego kunsztu Jana Kochanowskiego. Jan Kochanowski zmarł nagle 22 sierpnia 1584 roku. W uroczystościach pogrzebowych brał udział król Stefan Batory.	RybakM	I10339	Kochanowski Jan (I10339)
5	- była dziedziczka wsi Białobrzegi. Wujenka Krajewskiej Ludwiki Elżbiety Tekli - trzech imion.	RybakM	I15883	Wendorff Wiktoria, Szejla (I15883)
6	- robotnik narodowości pruskiej	RybakM	I10740	Krygier August (I10740)
7	14.07 1913 roku ( w wieku 36 lat ) wyjechał ze Słowik przez Rotterdam do Nowego Yorku.	RybakM	I240	Syroka Adam (I240)
8	24 maja 2011 zmarł prof. dr hab. inż. Jerzy Maryniak, wybitna osobowość, niekwestionowany autorytet w dziedzinie mechaniki lotu, uczony o wielkim dorobku naukowym i technicznym. Uczył i wychowywał wiele pokoleń inżynierów lotniczych.	RybakM	I10355	Maryniak Jerzy (I10355)
9	29 sierpnia 1943 doszło do zbrodni dokonanej przez UPA z udziałem ludności ukraińskiej na polskich mieszkańcach kolonii Czmykos, położonej w powiecie lubomelskim. Około południa wieś została otoczona, następnie po domach rozeszły się grupy eksterminacyjne, które mordowały Polaków przy użyciu narzędzi gospodarskich. Część kobiet przed zabiciem została zgwałcona. Po ograbieniu miejscowość spalono. Zginęło ok. 150 osób.	RybakM	I1405	Rybak Wiktoria, Skwira (I1405)
10	29 stycznia 1913 r przyznał się do ojcostwa Witczak Antoni.	RybakM	I12488	Miśtak vel Witczak Władysław (I12488)
11	Aresztowany i osadzony przez gestapo w obozie pracy dla Polaków i Żydów we wsi Siedlin, gm. Wójty-Zamoście, który został utworzony 15 maja 1940 roku. Więźniowie przetrzymywani byli w jednopiętrowym budynku szkolnym.	RybakM	I639	Kuzioła Marian (I639)
12	Asesor farmacji - członek komisji rewizyjnej aptek. Aptekarz warszawski.	RybakM	I14928	Krajewski Andrzej (I14928)
13	bezżenny	RybakM	I15207	Rybak Jan (I15207)
14	Był dziedzicem Chotczy do roku 1727. Wojewoda krakowski od 1726 roku, podkomorzy nadworny koronny od 1702 roku, podstoli koronny w latach 1695-1702[1], generał-lejtnant dragonii I Rzeczypospolitej, pułkownik-komendant Regimentu Dragonii królowej[2], starosta kazimierski, olsztyński, rycki, bratkowski, uszycki, lipiński.Uczył się w szkołach jezuickich. W 1684 roku wziął udział w wojnie Ligi Świętej przeciwko Turcji. W 1685 uczestniczył w działaniach zgrupowania hetmana wielkiego koronnego Stanisława Jabłonowskiego na Bukowinie. Walczył z Tatarami w 1693 i 1695. Posłował na sejm walny z województwa lubelskiego w latach: 1688, 1693, 1695[3], 1701, 1718, 1720, 1722. Poseł lubelski na sejm konwokacyjny 1696 roku[4]. W czasie elekcji 1696 roku opowiedział się za kandydaturą księcia Franciszka Ludwika Burbon-Conti, po czym udał się na Ukrainę, gdzie szukał poparcia Kozaków Semena Paleja. Ostatecznie uznał Augusta II i wziął udział w wyprawie podhajeckiej 1698.W 1695 roku ożenił się z Urszulą Katarzyną Bokum. Gdy została ona oficjalną metresą Augusta II, król dla osłody obdarzył Lubomirskiego licznymi urzędami. W 1701 mianował go komendantem gwardii królewskiej, w 1702 został podkomorzym nadwornym koronnym.Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[5]. W czasie III wojny północnej, przeszedł w 1704 roku do obozu Stanisława Leszczyńskiego. Od tego czasu jeszcze dwa razy zmieniał orientacje polityczne, by ostatecznie w 1710 stanąć u boku powracającego do kraju Augusta II. Wybrany posłem na Walną Radę Warszawską, zabiegał o oddanie przez Rosjan Prawobrzeżnej Ukrainy. W 1712 walczył z powstańcami kozackimi Filipa Orlika. W 1716 podjął się mediacji między konfederatami tarnogrodzkimi a Augustem II. Na sejmie 1718 domagał się wycofania wojsk rosyjskich z Rzeczypospolitej. W 1724 rozpatrywał okoliczności Tumultu Toruńskiego w komisji śledczej, uczestniczył w sądzie asesorskim i osobiście dopilnował egzekucji wysokiego wymiaru kary. W 1715 odznaczony Orderem Orła Białego	RybakM	I10348	Książe Lubomirski Jerzy Dominik (I10348)
15	Błąd w imieniu matki w akcie zgonu.	RybakM	I12397	Łyjak Jan (I12397)
16	Błędnie wpisano nazwisko pana młodego. Powinno być Miśtak zamiast Michalski.	RybakM		Związek F697
17	Błędnie wypisane nazwiska w akcie zawartego małżeństwa - Wujcicka albo Wójcik.	RybakM	I950	Rybak Maryanna, Wójcik (I950)
18	Chrzest "z wody".	RybakM	I933	Figura Jan* (I933)
19	Chrzest (z wody)	RybakM	I858	Chołuj Jan* (I858)
20	chrzest w parafii Leszno (Warszawa) - Konwent Księży Reformatorów. Rodzicami chrzestnymi byli: JWP Strzyżowski Piotr-pułkownik i hrabina Skarbek Pelagia.	RybakM	I17537	Rutkowski Gustaw Piotr Fryderyk Pankracy (I17537)
21	Cosik tutaj się nie zgada !! Dwa śluby z tą samą osobą ? Daty: 28 01 1850 i 19 10 1871.	RybakM		Związek F3193
22	Data i miejsce zgonu oraz pochówku nie ustalone. Najprawdopodobniej zamordowany przez bandy UPA na trasie Kolonia Królewska - Chełm około 29-08-1943 roku.	RybakM	I1404	Rybak Andrzej (I1404)
23	Do aktu zgonu wpisano błęnie nazwisko panieńskie matki - powinno być KRAMEK.	RybakM	I1790	Skwira Antonina, Łaszcz (I1790)
24	Działał w konspiracji na terenie Warszawy. Występował pod pseudonimem "Kazik". Stopień wojskowy - strzelec. Aresztowany w roku 1944 i osadzony na Pawiaku w więzieniu śledczym Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa Dystryktu Warszawskiego - Wydziału IV Tajnej Policji Państwowej – gestapo. Torturowany w czasie prowadzonych przesłuchań. Zmarł z doznanych obrażeń.	RybakM	I640	Kuzioła Kazimierz (I640)
25	Dziecko ochrzczone "z wody"	RybakM	I15600	Rybak (I15600)
26	dziecko panieńskie	RybakM	I13066	Borek Katarzyna (I13066)
27	Dziecko usynowił Figura Antoni.	RybakM	I1039	Łyjak vel Figura Jan (I1039)
28	Dziedzic Chotczy od roku 1727. Chorąży wielki koronny w latach 1773-1774, miecznik koronny w latach 1761-1773, starosta barski w latach 1759-1774, kazimierski w 1759 roku, biecki w latach 1756-1765, olsztyński w latach 1728-1774. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa sandomierskiego w 1764 roku. Finansował budowę kościoła i klasztoru dla dominikanów w Lubarze (1752-1765)[1]. Zmarł w roku 1774 bezpotomnie. Cały majątek przekazał swemu bratankowi Marcinowi Lubomirskiemu	RybakM	I10351	Lubomirski Franciszek Ferdynand (I10351)
29	dziedzic Dóbr Choteckich z przyległościami	RybakM	I10333	Rutkowski Antoni (I10333)
30	Dziedzic Dóbr Sycyny i dzierżawca Dóbr Rządowych Jasienia.	RybakM	I15881	Dorant Ignacy (I15881)
31	Dziedzic dóbr w Woli Soleckiej.	RybakM	I15053	hrabia Matuszewic Donat (I15053)
32	Dzierżawca wsi Gniazdkowa.	RybakM	I15882	Domański Paweł (I15882)
33	ekonom przy dworze w Chotczy	RybakM	I16197	Kossakoski Andrzej (I16197)
34	Flisak zamieszkujący wraz z rodziną w Solcu.	RybakM	I14723	Czerwonka Wojciech (I14723)
35	Imię ojca - Józef - wpisano na zasadzie art. 2 ustawy z dnia 28.10.1950. Dz.U. RP nr 51 poz.468	RybakM	I4459	Gregorczyk Roch (I4459)
36	kawaler	RybakM	I15601	Fajbuś Marcin (I15601)
37	kawaler	RybakM	I15611	Figura Antoni (I15611)
38	kawaler	RybakM	I15405	Wójcik Wawrzyniec (I15405)
39	kawaler	RybakM	I17216	Łupiński Ludwik (I17216)
40	kawaler	RybakM	I17606	Sapała Wawrzyniec (I17606)
41	martwy płód	RybakM	I12593	Pierzchała (I12593)
42	Maryniak Stanisław pseudonim "Wichura". Do ZWZ (od 1942 r. AK) wstąpił w roku 1940, gdzie pełnił funkcję szefa łączności w Obwodzie Sierpc. Zorganizował sieć łączności wewnętrznej, tzn. wewnątrz obwodu oraz zewnętrznej. Za pośrednictwem kurierów i łączników utrzymywał stały kontakt ze sztabami Płock, Ciechanów, Mława oraz z władzami Inspektoratu Płocko-Sierpeckiego i kierownictwem Podokręgu "Tuchola-Północ" AK w Warszawie. Poza tym brał udział w akcjach zbrojnych, głównie w uwalnianiu więźniów. W IV 1942 r. uczestniczył w akcji na areszt w Kuczborku, w X 1942 r. dowodził grupą odbijającą "Gromka" z aresztu w Zieluniu, w XI brał udział w akcji w Szreńsku. Po wojnie wyjechał do Warszawy, następnie w roku 1951 do Olsztyna, później zamieszkał w Olsztynku. Od 1945 r. należał do PPS, potem do PZPR.	RybakM	I9464	Maryniak Stanisław (I9464)
43	Na mocy decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 15.04.1953. (Nr 37.II/77/66/53) wymienione w niniejszym akcie nazwisko Mazur zostało zmienione na nazwisko " Ojdan"	RybakM	I12437	Mazurek vel Ojdan Aniela (I12437)
44	Nie wstawił się na spisanie aktu urodzenia córki Katarzyny.	RybakM	I11205	Rozpendowski Bolesław (I11205)
45	Od roku 1569, według spisu podatkowego właściciel Chotczy. W roku 1558 został pisarzem ziemskim lubelskim. Sędzia lubelski.	RybakM	I10345	Chotecki Paweł (I10345)
46	odnaleziony na polu walki. Numer nieśmiertelnika "1292"	RybakM	I10676	Koszałka Paweł (I10676)
47	Opactwo Villers zostało założone w 1146 przez św. Bernarda jako 46 filia klasztoru w Clairvaux. Klasztor zlokalizowano w północnej części majątku Villers podarowanej przez księcia Marbais, Gauthiera I oraz jego matkę Judytę[1]. Do Villers przybyło 12 mnichów oraz 5 konwersów, którzy po długich poszukiwaniach i założeniu jednej siedziby tymczasowej (Villers I), znaleźli dogodne miejsce w dolinie nad rzeką Thyle i rozpoczęli budowę właściwego klasztoru pod kierunkiem opata Karla z klasztoru w Himmerod (Villers II). Wedle legendy św. Bernard wskazał miejsce pod budowę klasztoru, gdy na szczycie wzgórza Robermont wbił w ziemię swoją laskę, z której wyrósł dąb. Obecnie znajduje się tu kaplica św. Bernarda z 1715 upamiętniająca to legendarne wydarzenie. Pierwsze budynki opactwa nie zachowały się w swojej pierwotnej formie. W XIII w. opactwo zostało gruntownie przebudowane (Villers III). W 1217 powstał chór, w 1240 krypta a w 1267 refektarz. Kościół przyklasztorny był budowany przez 70 lat i został ukończony pod koniec XIII w. Był jednym z największych kościołów zakonu. Szczyt rozkwitu opactwa przypada na XII w. kiedy opatem był Arnulf von Löwen. W owym czasie mieszkało i pracowało tu ponad 100 mnichów oraz 300 konwersów. Włości opactwa rozciągały się na przestrzeni prawie 25 tys. akrów pomiędzy Antwerpią a Namur. Opactwo posiadało filie w Grandpré (obecna Francja) (1231) oraz Lieu St. Bernard (1238). Ponad 50 mnichów i braci świeckich, żyjących w owym okresie w Villers zostało później wyniesionych na ołtarze, m.in. opat Gerard I późniejszy biskup Tournai i Konrad de Seyne kardynał-biskup Porto. Klasztor był dużym ośrodkiem kulturalnym. Na początku XIV w. zbiory przyklasztornej biblioteki liczyły 445 woluminów, co na owe czasy stanowiło wyjątkowo dużą kolekcję. Opat Jan z Brukseli (1333-1336) wykładał teologię w Paryżu. Opactwo posiadało również dom (refugium) w Leuven służący zakwaterowaniu mnichów studiujących na tamtejszym uniwersytecie. Dom ten przekształcono później w 1660 w “College van Villers”. Opactwo Villers zaczęło podupadać w XVI w. w okresie wojen o Niderlandy. W 1544 kościół i zabudowania klasztorne uległy znacznemu zniszczeniu w trakcie ataku wojsk hiszpańskich. Cystersi zmuszeni byli ratować się ucieczką. Klasztor został częściowo odbudowany w 1587 za czasów opata Roberta Henriona. Na początku XVII w. historię klasztoru spisał Crisóstomo Henríquez. W XVIII w. opactwo przeżywało drugi rozkwit. W tym czasie wszystkie średniowieczne budynki przebudowano w stylu klasycystycznym. W 1796 władze rewolucyjne rozwiązały opactwo, przejęły jego majątek a następnie sprzedały na skład materiałów budowlanych. Odtąd zabudowania klasztoru były eksploatowane jako źródło surowców budowlanych. W 1820 opactwo zakupił Charles-Lambert Huart, który w 1851 zgodził się na przeprowadzenie przez teren klasztoru odcinka linii kolejowej łączącej Brukselę z Namur. Przyczyniło się to do ostatecznej degradacji klasztoru. W 1893 rząd Belgii odkupił tereny opactwa i podjął wysiłki konserwatorskie. W 1973 ruiny klasztoru zostały wpisane w rejestr zabytków. Od 1992 opactwo jest utrzymywane przez “Association por la Promotion Touristique et culturelle de Villers”	RybakM	I16764	Głowacka Katarzyna Marya Franciszka, Goltofrej (I16764)
48	organista z Chotczy Dolnej	RybakM	I17854	Trzeszkowski Franciszek (I17854)
49	panna	RybakM	I9748	Wojcieszek Agnieszka (I9748)
50	panna	RybakM	I15603	Fajbuś Salomea (I15603)